📚 Het kind met de Japanse ogen - Reggie Baay (18-Sep) - Boek Downloaden Gratis

Boektitel : Het kind met de Japanse ogen
ISBN: Nee
Totaal Pagina's : 384 pagina's
Jaar : 18-Sep
Categorie : Literatuur & Romans, Historische romans, Literaire romans
Uitgever : Atlas Contact
Taal: Nederlands

Het kind met de Japanse ogen van Reggie Baay Als kleinkind van een opa die het Jappenkamp ternauwernood overleefde en een oma die samen met mijn vader als buitenkamper de oorlog doormaakte was ik direct gefascineerd door de beschrijving van dit nieuwste boek van Reggie Baay: Over mensen op drift die na de tweede wereldoorlog in Azi en de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesi een derde oorlog wacht in Nederland: die tegen de herinnering Het boek begint met de vondst van een doos vol met negatieven na de dood van de ouders van de ik-figuur. Hij verklaart dat de belangrijkste reden is om het verhaal van zijn door het verleden getraumatiseerde ouders te reconstrueren omdat hij dit verplicht is aan zijn broer; bestebroer genoemd. Hij vertelt het verhaal van zijn zoektocht in het Indonesi van nu afgewisseld met flashbacks uit de oorlog en de daaropvolgende onafhankelijkheidsoorlog vanuit het oogpunt van zijn vader. Ook vertelt hij kort het verhaal van zijn moeder vanuit haar ogen bezien. Er worden veel namen verteld maar niet die van de ik-persoon zijn ouders en broer. Door het gebruik van deze schrijfstijl weet hij de gruwelen en overlevingsstrategien uit het verleden perfect te combineren met de gevolgen die deze ook voor de volgende generatie hebben. Ik werd getroffen door de beschrijving van gebeurtenissen in de Japanse kampen maar vooral door de wanstaltige manier waarop de Nederlandse regering na de bevrijding deze voormalig krijgsgevangenen na een bizar korte herstelperiode direct weer inzette bij een speciale militie van de KNIL in de Onafhankelijkheidsoorlog van Indonesi: de Gadja Merah. Indrukwekkend vond ik vooral het fragment waarin de ik-persoon zijn vroegere lijfbaboe tegenkomt. Uit dit fragment blijkt overduidelijk hoe verscheurd families en vrienden werden door deze oorlog. De schrijver laat duidelijk de gruwelijkheid en gekte van beide kanten zien en dit komt ook veel ter sprake tijdens de gesprekken die de ik-figuur voert tijdens zijn zoektocht. Prachtig zijn de beschrijvingen hoe pa als kok het leven van zijn medesoldaten kan verlichten door het maken van goed en helend voedsel in plaats van alleen gemporteerd blikvoer wat normaal gesproken dagelijks kost was. Deze helende kracht wordt ook beschreven tijdens de vele kumpulans later in Holland. De kennismaking en het huwelijk van zijn ouders laat de veerkracht van de mens zien die ondanks de oorlog en het verdriet toch doorgaan. Als zijn oudere broer na een moeizame bevalling tijdens een aanval op hun legerkamp geboren wordt blijkt hij naast verschillende eigenaardigheden ook Japanse ogen te hebben; al verdoemd voordat het leven begonnen was Wat ook zeer pijnlijk naar voren komt is de onverschillige en afwijzende manier waarop de Indische Nederlanders na 1950 verwelkomd worden in Nederland waar ze noodgedwongen naartoe vertrekken. Eerst volgt een tijd in het voormalig kamp Westerbork en daarna de verhuizing naar Oude-Wetering alwaar de plaatselijke discipel van de DMZ hen het leven zuur maakt. Duidelijk wordt dat de oorlog nooit uit de hoofden verdwijnt: die tegen de herinnering. Reggie Baay heeft hiermee volgens mij een prachtig indrukwekkend boek geschreven. Het is niet alleen verhelderend voor mensen met Indische roots van wie de ouders en grootouders zo weinig vertelden over wat ze hadden meegemaakt maar ook voor alle anderen die niets weten over deze periode uit de Nederlandse geschiedenis. Zoals zo mooi verwoord in het slot van het boek: ik geloof namelijk dat geschiedenissen voor altijd zullen blijven rondzweven als ze eenmaal in woorden zijn gegoten en hardop zijn verteld. En ook al zijn ze dan niet gehoord er komt een moment dat ze als stof weer neerdalen om dan wl te worden gehoord

In Het kind met de Japanse ogen richt Reggie Baay een monument op voor de Indos de mannen met gemengd Indonesisch en Nederlands bloed die aan Nederlandse zijde vochten tegen de Japanse bezetter en voor het behoud van ons Indi. Tegelijkertijd schept de schrijver met zijn roman n een scherp nauwgezet beeld van onze dekolonisatie-oorlog n een ode aan zijn pa waaruit een tedere liefde spreekt. De Nederlandse regering stuurt pa die als Japanse dwangarbeider aan de Siam-Birmaspoorlijn gekrast en gebutst de Tweede Wereldoorlog overleeft zonder pardon een nieuwe oorlog in. De Indonesische onafhankelijkheidsoorlog die voor ons de dekolonisatieoorlog blijkt te zijn. Tot verdriet van Den Haag. Aansluitend aan drie jaar dwangarbeid landt in het vroege voorjaar van 1946 Reggie Baays pa met zijn Indo-metgezellen uitgeteerd en verzwakt ziek en getraumatiseerd op het strand van Bali. Met doodsverachting gaan de mannen aan land. In afwachting van een snerpend vuur van geweld. De confrontatie met de vijand. En . . dan gebeurt er helemaal niets. Dan blijkt de gevreesde vijand in geen velden of wegen te bekennen. En dit alles vindt plaats tegen het decor van een feerieke stille heldere tropenochtend de voorbode van een verstikkende guerrilla en contra-guerrilla waarin beide partijen zich schuldig maken aan marteling en standrechtelijke executies aan oorlogsmisdaden. Te veel voor n mensenleven Onberekenbaarheid is de tactiek van de vijand. De guerrilla, schrijft Reggie Baay. Nooit weten ze waar en wanneer een gevecht zal plaatsvinden. Altijd op je hoede. Altijd als verrassing. Met een onzichtbare vijand die even snel verschijnt als verdwijnt. Het maakt de mannen razend. . . net als ze besluiten terug te keren, voert Reggie Baay zijn vader sprekend op worden ze vanuit een hinderlaag beschoten. Er klinkt een gil. . . Een van de mannen is getroffen. Vloekend en tierend schieten ze terug . . maar daar is het vuren alweer gestopt. Maar de mannen zijn ziedend en een boer even verderop moet het felle vuurgevecht met de dood bekopen. Ze hebben immers zovl gezien zovl gevoeld zovl moeten verkroppen. Te veel voor n mensenleven, klinkt het verontschuldigend. De schrijver neemt je mee in de oorlog zoals zijn vader die voert en beleeft. Met zijn traumas en zijn angsten en niet op de laatste plaats met zijn twijfels als Indo vecht hij tegen zijn eigen landgenoten tegen zijn eigen bloed. Met een uiterste nauwgezetheid brengt Reggie Baay flarden van de dwangarbeid van de Siam-Birma flarden van de oorlog de zogeheten Politionele Acties van zijn vader voor de lezer tot leven om te eindigen bij diens vertrek van zijn geboortegrond naar het land van horen zeggen naar Nederland. Waar de Indos noch welkom noch geliefd zijn. Ontslagen uit het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger wegens reorganisatie (). Getolereerd in ons land. Opgevangen in het vervallen voormalige Kamp Westerbork voor zij een woning toegewezen krijgen. Nog net niet aan hun lot overgelaten. Trok de fanfare door het dorp Reggie Baay wisselt de (oorlogs)ervaringen van zijn vader af met eigen bespiegelingen. Daarmee plaatst hij niet alleen de strijd ginds en het leven hier in perspectief maar creert hij eveneens rustpunten in de heftige beschrijvingen. Het verheldert en maakt vooral het lezen minder zwaar. Met zijn roman herinnert Reggie Baay mij aan mijn kinderjaren. Op een zondag werd het dorp versierd verschenen er erebogen bij een aantal huizen en trok de fanfare rond gevolgd door een paard met wagen waarop enkele jongeren stonden met hun familie. Toegejuicht. Zij zijn terug uit de oorlog verklaarde mijn vader. Niet veel later begreep ik dat een van hen gek deed. Op straat liep te schreeuwen. Tot hij op een dag van het balkon van zijn huis sprong en zich op de straatstenen liet vallen nu begrijp ik pas goed waarom. Reggie Baay vraagt aandacht voor ons Indisch verleden voelt zich niet

Het kind met de Japanse ogen is een documentaire roman die de auteur schreef over de erbarmelijke omstandigheden van zijn ouders in Nederlands-Indi. Zijn vader werd in 1939 eerst door toedoen van de Jappen naar een Japans krijgsgevangenschap gestuurd om drienhalf jaar dwangarbeid te verrichten aan de Birma-Siamspoorlijn en terwijl hij amper bekomen was van deze ontberingen werd hij aansluitend door de Nederlandse regering de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog ingestuurd.. Zijn moeder die ook al het nodige had meegemaakt voordat zij zijn vader ontmoette tijdens een van zijn zeldzame verlofuurtjes gaat mee naar het kamp waar zijn vader dan werkzaam is als kok en krijgt daar haar eerste kind zijn oudere broer. Nadat de soevereiniteitsoverdracht is getekend in 1949 voelen zij zich niet meer thuis in dit Indonesi te moeten leven in een land met landgenoten waar de vader tegen gestreden heeft en het gezin vertrekt naar hun nieuwe land Nederland waar ze kil ontvangen worden en opnieuw moeten vechten tegen de herinneringen en trauma's die zij met zich meebrengen. De ik-figuur in het boek vindt na de dood van zijn ouders een doos met negatieven die hij laat ontwikkelen en door de foto's wordt de geschiedenis van zijn ouders zichtbaar. Hij krijgt ook begrip voor hun karakter streng zwijgzaam en soms afwezig de nachtmerries en de geheimen die er waren en waar niet over gesproken werd. Dit alles heeft een enorme impact op zijn opvoeding en jeugd gehad. Hij besluit de plekken waar zijn vader en moeder geweest zijn te bezoeken en vertelt erover als het ware tegen zijn oudere broer die hij aanduidt als Bestebroer het boek draagt hij ook aan hem op hoewel die het waarschijnlijk nooit zal kunnen lezen. Afwisselend lezen we de gebeurtenissen in het heden van de ik-figuur en de heftige gebeurtenissen die plaats hebben gevonden in het verleden van de vader en de moeder. Het kind met de Japanse ogen kijkt je vanaf de cover aan met een afwezige blik en maakte al wat los in mij voordat ik n letter gelezen had. De auteur heeft een mooie schrijfstijl en de Indonesische woorden die gebruikt worden worden achterin in het boek verklaard met een woordenlijst. Het is niet een boek dat je even uitleest maar wel een erg indrukwekkend en mooi boek een verhaal dat ook met name door de onbegrijpelijke rol die de Nederlandse regering erin speelde zeker verteld moest worden. Een stukje geschiedenis dat de Nederlandse regering het liefst wil verzwijgen vergeten en verbergen.

In Het kind met de Japanse ogen verhaalt Reggie Baay over de gruwelijke en onontkoombare gevolgen van de oorlog. Maar ook over de veerkracht van de mens die hoe wreed het lot ook is altijd blijft zoeken naar manieren om te overleven. Nederlands-Indi 1939. Een jonge man tekent voor het koloniale leger en komt vervolgens in Japanse krijgsgevangenschap terecht waar hij dwangarbeid moet verrichten aan de beruchte Birma-Siamspoorlijn. Als hij na drienhalf jaar van ontberingen wordt bevrijd en de draad van zijn leven weer hoopt op te pakken wordt hij aansluitend een volgende oorlog in gestuurd: de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog die in zijn geboorteland is losgebarsten. Als na de Politionele Acties in december 1949 de soevereiniteitsoverdracht plaatsvindt en hij met zijn prille gezin naar Nederland vlucht wordt hij geconfronteerd met herinneringen en trauma's. Die strijd wordt er niet gemakkelijker op als blijkt dat zijn zoon de ogen van de vijand als een kansteken zijn leven lang met zich mee zal moeten voeren. Toon meer

Best Book: